Als kind hielp ik (niet altijd vrijwillig) mijn ouders in de tuin. Het leek toen altijd dat als je eindelijk klaar was met wieden van onkruid in de moestuin je weer van voren af aan kon beginnen. Na het vinden van een eigen stek in Veenendaal met een voldoende grote achtertuin heeft het nog wel even geduurd voordat het weer begon te kriebelen om eigen groenten te gaan kweken. Na het volgen van de kruidenopleiding bij het Kruidenrijk begon langzaam de tuin te veranderen van strak georganiseerd naar een meer organische en natuurlijke vorm.
Uiteindelijk was de tuin in Veenendaal dan toch te klein voor alle permacultuur activiteiten die ik daar aan het uitproberen was. Het was tijd voor de volgende stap…
…verhuizen!
Na wat speurwerk in Nederland hebben we uiteindelijk onze stek gevonden op het eiland Texel, waar ik samen met vriendin en huisdier een klein huisje bewoon, maar wel met bijna 3000m2 grond om verder te gaan met de permacultuur beginselen.